Gönderi
"Hepimiz potansiyel birer deli değil miyiz zaten?"
Epeydir okumak istediğim ama sürekli sakin bir kafayla okumak için ertelediğim bir kitaptı. Ve o sakin ortamı karantinada buldum. Hem psikoloji okuyan biri hem de bir kitapsever olarak kessinlikle şiddetle tavsiye edebileceğim bir kitap.
Okuyun… Okutun…
Kitap, bir akıl hastanesinde türlü hastalik ve hezeyanların pençesinde kivranan kadınlar koğuşunu Deborah'in yaşamı özelinde ele alıyor. Oldukça gerçekçi ve açık anlatımıyla okuyucuyu etkisi altına almayı da başarıyor. Yazarın kendi genç kızlık döneminde şizofreniden dolayı hastanede yattığını ve aslında anlattığı hikayenin kendi hikayesi olduğunu öğrenince daha bir sevdim bu kitabı. Çünkü orada bir mücadele, bir yaşam savaşı vardı. Hem de görünmeyen düşmanlarla yapılan çok daha zorlu bir savaş.
Bu kitap, akıl hastalıkları konusunda insanı düşünmeye itiyor. Bedendeki herhangi bir sıyrık için etrafımıza toplanıp bize yardım edecek bir sürü insan bulabiliriz. Bir süre herkes hasta olduğumuz için bize müsamaha gösterir, çalışıyorsak izin alırız filan. Ama ruhumuzdaki sıyrıklar görünmezdir. Belirtileri fark edildiğinde ise insanların yardımdan ziyade bizden kaçtıklarını, bizi tecrit ettiklerini görebiliriz aslında. Çoğu insan ruhta açılan sıyrıklarla ilgilenmek istemez. Bu da ruhsal hastalıklara sahip olan insanlarda sağlığı daha çok tehdit eder ve onları dünyadan uzaklaştırır.
·
13 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.