Ah Zeze'm. O küçük yüreğine ve bedenine ne çok acılar sığdırmışsın. Her şeyin elinden teker teker alınmış. Önce hayallerin sonra da sevdiklerin.. Yaşama istediğin, yaşama sevincin.. Hepsi seni terk etmiş. Büyüklerin küçük, masum yüreklerin hayatlarını nasıl mahvettiklerini, onları mutlu temiz dünyalarından nasıl çekip aldıklarını okudum bu kitapta. Mutsuzluklarıyla minik bir bedeni nasıl hırpaladıklarını izledim cümlelerde. İssiz bir baba, devamlı çalışmaktan kendini bile göremeyen ilgisiz bir anne, seni anlamayan kötü kardeşler.. Aslında çevremizde ne kadar çok Zeze var. Acaba biz onları duyabilir muyuz ya da görebiliyor muyuz? Bu çocukların neden böyle olduklarını anlamaya çalışabiliyor muyuz? Aslında bu kitap önce sevginin ve değer vermenin ne kadar önemli olduğunu ve bir sevgiyle insanın nasıl değişebileceğini daha sonra da şiddet ve cezanın hiçbir zaman bir çözüm olmayacağını göstermektedir. Bu kitabı daha önce okumadığımm için kendime o kadar çok kızıyorum ki. Uzun zaman sonra ilk defa bir kitap beni böyle derinden sarstı. Bunların gerçek olabileceği düşüncesi en kuytu yerlerindeki duyguları gün ışığına çıkardı. Bitmesini hiç istemedim. Okumaya devam ederken sonlara doğru içimi bir hüzün kapladı. Kitabı bıraktım. Daha kötü olaylar olacağını tahmin ettim. Ama bir yandan da kitabın mutlu bir şekilde bitmesini umut ediyordum. En sonunda dayanamadım aldım kitabı tekrardan okumaya başladım. Hiçbir şey umut ettiğim gibi olmadı. Garibin bu dünyada zaten yüzü ne zaman güler ki.. Hiç bir zaman... şey

Şeker PortakalıJosé Mauro de Vasconcelos · Can Yayınları · 2022231,4bin okunma

·

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ruhu Revân