Gerçekten Nisa'nın nasıl bu kadar kör ve aptal olduğunu anlayamıyorum. Kitap boyunca tek hissettiğim şey öfke oldu. Bu ikinci kitap ve biz iki kitaptır. Nisa ve Demir aşkını okumak yerine. Nisa'nın aman Seneme bir şey olmasın aman o üzülmesin aman ben Demir'e kapılmayayım saçmalıklarını okuduk ve üstüne bir de Oğuzla bir türlü araya koyamadığı o set var. Cidden "Yeterrrr!" Diye bağırmak istedim artık. Kitabın sonunaysa hiç şaşırmadım. Zaten benim burada sinir olup kızdığım karakter kesinlikle Senem değil. Asıl aptal olan Nisa. Üçüncü kitapta aynı şeylerin devam etmemesi dileğiyle okumaya başlayacağım.
