Bu kitabı yıllar önce okumama rağmen tekrar okumaya başladım ve her satırında okurken ağladım, ağlarken göz yaşları içinde kitabı okumayı bitirdim.
İnsanın içini sızlatan acı gerçekler, bir öykü/yaşam bu kadar mı benzerlik taşır, aynı şehrin çocukları ve 1930'ların yaşam koşulları ile 1972'lerin yaşam koşulları ne kadar da benzer " Gaz lambasının ışığında geçen ilkoku yılları, köye elektriğin geldiği yıl 1983 yazı" sadece tarihler farklı ve o coğrafyada aynı çaresizlik ve mücadele devam etmiş.
"çocukluğumu göz yaşlarıyla andım"
Otobiyografi niteliğinde olan bu eseriyle yazar o dönemin zor şartlarındaki yaşam koşullarını; yoksulluğu, çaresizliği ve okumak için verilen mücadeleyi!!! halk dilinde yaşayan sözcüklerle akıcı bir üslupla kaleme almış.
Dursun Akçam öğretmenimizi rahmetle anıyorum.
Kişisel gelişim kitapları okumak isteyen okurlara; yazarımızın diğer eserleri ile birlikte otobiyografi kitaplarını önemle tavsiye ediyorum.!