Bu kitabı okumak için sabırsızlanıyordum ki beklememe de değdi. Kitabın çıkış noktası " insanların duyguları olmasaydı her şey daha mı kolay olurdu" ? Asıl duygu da aşk. Zülfü livaneli bize aynı konuyu, aşkı farklı sonuçlarda vermeye çalışmış. Aşk denilen şeyin aslında çokta masum olmadığını görüyoruz. Gerçekten tanımı var mı bunun ? Aşk ne, kara sevda ne ? Sonucu ölüme giden bu tabirin gücü ne ? Kara sevda , aşk ne güzel ifadeler çağrıştırır bize peki ya ölüm, kıskançlık bu terimler nasıl, kulağa pek hoş gelmiyor dimi ? Güzel başlayan bir kelime nasıl olurda kötü biter diye düşünüyorum. Öldürmenin bahanesi mi olur? Helede çok aşktan, çok sevmekten, çok kıskanmaktan... Kardeşimin hikayesini okuduğumda sonlara doğru olaylar oturduğunda hiçte zevkli değilmiş diye düşünüyordum ki o son bir kaç sayfayı okumaya başladığımda bir kere daha kendime kızdım. Kitabı bitirdiğimde birkaç dakika kitapla yüz yüze baka kaldım. Kafam karıştı ama güzel bir karışıklık vay be dedim. Hem polisiye, hem aşk, hem yazarlar, olayalar , örnekler , düşte kurulan hayatlar , ağır gelen yaşantılar ve başkasına bırakılan benlik. Ne de çok bilgi, ne de çok sevgi... Bir şey fark ettimde aşk denilen bu cazibeli kelimenin tanımını yapmak bende çok zor. Bu yüzden bu kitabı yorumlarken zorlanıyorum. İçimde dolup taşan o kadar cümle var ama bunu yazıya bir türlü geçiremiyorum. Karakterler hakkında bilgi vermek istemiyorum çünkü aşkın bedelini ödeyip yok oldular. Hepinize iyi okumalar diliyorum:) Buda ek bir bilgi olsun : :) Kitabın kapağındaki resim Belçikalı ünlü ressam René Magritte'in bir tablosuna aittir. Belçika'nın Chatelet kentinden geçen Sanbre nehrinin kıyısındaki evlerden birinde küçük bir çocuk yaşamaktadır. Bu küçük çocuk bir gece uyurken gelen sesler üzerine dışarıda bir kalabalığın, ellerinde meşaleler ile nehir boyunca yürümekte olduğunu görür. Herkes telaş içinde nehre doğru bağırmakta, bir şey aramaktadır. Küçük çocuk ne olduğunu merak ederek kalabalığa doğru yöneldiğinde bir kadının nehre atlayarak intihar etmiş olduğunu öğrenir. Ve o kadın ne yazık ki kendi annesidir. Çocuk, annesinin cesedini geceliği yukarı doğru sıyrılmış olarak yüzünü örtmüş şekilde görür. İşte o küçük çocuk Rene Magritte'dir. Ve çizdiği tablolarda yüzleri bezlerle örtülü insanlar çizmesinin nedeni de annesinin o son halinin gözlerinin önünden gitmemesidir.

Kardeşimin HikayesiZülfü Livaneli · Doğan Kitap · 2019105,6bin okunma

·

4 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Berf û Baran