30 olduğumu düşününce karnıma bıçaklar saplanıyor. Hem doğum günü telaşı gelen hediyeler; hem de 30 olmak. Hoşuma da gidiyor bir ağırlığı var. Acaba bir şeylere geç kaldım mı? Yaşlandım mı? Her şey tamam mı hissi... Tuhaf hiç bir yaş günümde böyle hissetmemiştim. Öyle tuhaf bi enerjisi var ki 30 yaşın sanki otuz olunca sabah başka bi evrende uyanacak gibi oldum. Komik geliyor insana. Büyümeye hep direnen bi insan olarak artık istesem de istemesem de büyümüş gibiyim. Sanki artık tercih hakkımın süresi doldu. Zaman karşıma geçip baş parmağını bana doğrultarak; "yeter artık bak 30 oldun!" diyor. Tamam kızma! Biraz büyümeyi kabul edebilirim...