Gönderi
Hayatın bize yaptığı sürprizlere, şakalara, bizi hazırlıksız yakaladığı durumlara verebildiğimiz tepkiler belki de bizi biz yapan. Genelden ayıran, farklı kılan.
Belki de bu hazırlıksız anı dile getirmek için kitabın o giriş cümlesinin başı ve sonu şöyledir ; "Hiç kimse ... ... ... aklından geçirmez". Aklından geçirmediğin bir durumla kalmak, kaldığında da vereceğin tepki.
Bir kaçamak olarak planlanan gece, kadının son nefesini vermesiyle farklı bir evreye geçer, hayatın plansız yakalama evresine. Kadının adını bilmeseydi, belki yüzünü unutacağı için, aklından çıkarabilirdi yaşananları, dönüp arkasını çekip gidebilirdi. Ama biliyordu, öğrenmişti. Victor için birisinin adını öğrenmek, onu artık çıkarmamacasına hayatına dahil etmekti. Adını bildiği ölmüş olsa bile.
Javier Marias ile tanışma kitabımdı. Kurgunun ilginçliğinden ve aşırı meraktan, ilk başlarda, yazarın o ayrıntılı anlatımına, çokça sözüne alışmakta biraz bocaladım, aslında ayrıntılı anlatıma aşina olsam da. Belli bir noktadan sonra o bocalama devresi geçip, kurgudaki heyecan ile anlatımın güzelliği birbirine karışınca keyif de artmaya başladı. Özellikle karakterin psikolojik analizleri, olaylar ve durumlar karşısında yapılan çıkarımlar. Hele hele o tek cümlelik davranış analizleri. Kaç cümlenin altını çizdim bilmiyorum.
Aslında bilerek bugünü bekledim birkaç gündür. Hani öğlen gelecek habere göre havamı atarım diye ama olsun, ödülleri değil, kitapları ve yazarları seviyoruz biz. Yine iyi ki okuduğum bir kitap ve tanıştığım bir yazar oldu. Ve yine harika bir çeviri ile. Marias okumaya devam. Kitapla. Sağlıcakla.
·
331 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.