Karşımda uçsuz bucaksız serilen manzarada insanların didinmesinden başka bir şey yoktu. Onların çırpınmaları didinmeleri gülmeleri... düşmeleri... ve yeniden düşmeleri sarsılmaları kendi kendine konuşmaları gülümsemeleri ağlamaları yemin etmeleri... bütün bunları gelecek olan o dakikanın, ulaşılacak o tarihin, nihayetine erecek zamanın, o nimetin umuduyla yapıyorlardı.
Sayfa 347 - 4. Basım 2020 - Çeviri: Eren Cendey
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.