"Ahmet Altan bu kitapta yer alan dört yazısı için açılan dört davada toplam 24 yıl hapis istemiyle yargılanmış ve beraat etmiştir." Asıl mesele düşünmek ya da düşünmemek değil, düşüncelerini söylemek ya da söylememektir. Çünkü kafanız ne ölçüde suçlu, bunu ortaya çıkarmış olursunuz. Üzerinizde birkaç inceleme ve tahlil yapılır, sonra da şakağınıza yumurta fırlatılacak mı fırlatılmayacak mı buna karar verilir. Eğer Ahmet Altan gibi edebiyatın hızlı koşucularındansanız şanslısınız demektir, olay yerinden nano saniyeler eşliğinde ayrılabilirsiniz. Aksi takdirde de hızlı koşmanın nasıl bir ihtiyaç olduğunu öğrenmiş olursunuz, çok da şey değil yani. Düşüncelerden niçin bu kadar korkuluyor, gerçeklerin "gerçekler" olarak sunulması kötü bir şey mi, şarkı söyleyenin; kürtçe şarkı söyleyenin hainlikle ne alakası var, faili meçhul cinayetler aydınlığa kavuşturulmamalı mı?... sorular, sorular ve sorular ... ve biri daha : TÜRKİYE YAZARLARINI HAPSE ATMAKLA MI ÖVÜNECEK? Victor Hugo' mezarında kiminle arkadaştır bilir misiniz, Emile Zola ile. Kocaman bir edebiyat dünyasının içinde; Balzac, Flaubert, Proust, Racine ve daha nicelerinin içinde Emile Zola ile arkadaştır sadece. Peki neden? Neden sadece Emile Zola? Nasıl bir konumdaydı ki önünde saygıyla eğiliyor? Devlet çıkarları ve gerçek arasında bir seçim yaptığı için.Tüm Fransa karşısında bir yahudiyi savunduğu için. Gerçeği haykırdığı için. Ölüm pahasına da olsa suçluları suçladığı için. Evet yine ödenen bir bedel var, hep olduğu gibi... Milyonlara ne acılar, ne sevinçler, ne umutlar bağışlayan Ahmet Kaya' yı "Kürtçe şarkı söyleyeceğim," dediği için sürgüne yolladık. Yağmurlarını bile bilmediği bir ülkeye bir mahkum ettik. Kimseyi öldürmemesine rağmen gencecik yaşında Deniz Gezmiş'i darağacına yolladık. Akılsızlığı apaçık ortada olan biri yüzünden binlerce insanın Sarıkamışta donarak ölmesine izin verdik. Kendi gemilerimizi bombaladık ve bunu ülkedeki herhangi bir kaynaktan bile öğrenemeyecek kadar kayıtsız kaldık. Şairlerimizi vatan haini ilan ettik; kültürle kurulan köprülere bir yenisini eklememiz gerekirken yıktık onları hem de hiç düşünmeden. Yiğitler! diyoruz ya hani, neden bu yiğitler var , iki gözüm? Herkes akıllı olsaydı yiğitliğe gerek kalır mıydı, acılar böylesine kök salabilir miydi? Büyük şehirlerde değil de, daha küçük yerlerde hani ağıt yaksan duyulmayacak yerlerde nice kayıplar verilir, analar sessiz çığlıklarla ağlar; babalar sararan yüzleriyle bir sigara yakar mıydı? Fantastik bir roman yazmak istesem Türkiye'yi ben de bir maktule benzetirdim. Faili belli olmayan ama belli olunca tekrar hayat bulabilecek bir maktule... Failler kayıp değil, gerçekler karışık değil. Sadece toplum çıldırıyor biraz. Ve Devlet "hiçbir şeyleşti" İncelememi şu sözlerle ve bir alıntıyla bitirmek istiyorum; Ahmet Altan lar hep olacak, iyi ki de olacaklar. Bir kitabını okurken bile hayatlarının bu kadar basit olamayacağını anlayabiliyorum. Aydınların şu dönemde bir görevi var, diyor, yalnız doğruları konuşabilmek.. Herkes gerçeklerin farkına varmanın heyecanını tadabilmeli, kitabı iki kere okudum ve tavsiye ederim; önyargısını bir kenara koyabilen güzel insanlara... Ve o müthiş alıntı: "Bir kere daha anlıyorsun ki, mutluluk bir gün bu diyarlara bir gelirse, hiçbir yere gelmediği kadar güzel ve görkemli gelecek; alabildiğine bitirim, alabildiğine hergele, hem şakacı hem hüzünlü, aşk fısıltılarını ve ezan seslerini aynı hevesle bağrına basan, kudüm ve klarnet ritimleriyle çoşup ayrılık şiirleriyle ağlayan, dağlarıyla, denizleriyle, ovalarıyla dans eden yepyeni, yeryüzünün hiç bilmediği, hiç bilemeyeceği bir mutluluk olacak bu. Vahşeti en çok bildiğimiz için şefkati de en çok biz bileceğiz.

Ve Kırar Göğsüne BastırırkenAhmet Altan · Everest Yayınları · 2013628 okunma

··

126 görüntüleme

Mehmet

@Berhavaa ·

11 Ekim 2020 00:31

Karanlıkların anlatılarak , bir bir aydınlığa çıkması ümidiyle. İncelemenizden ötürü sizi tebrik ederim.

Rana

@rnaaz ·

11 Ekim 2020 00:33

Güzel günlerin en kısa zamanda gelmesi ümidiyle.. Teşekkür ederim.

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.