“İpek” adlı öyküden...
(…)İpek eve girdi, yastığının altından bilyeyi alıp kapının önüne çıktı yeniden. Bilyeyi karanlığa doğru fırlatmaya niyetlendi, ama sonra vazgeçti, avcunun içinde tuttu. Zilli'nin yanına çömeldi, annesini beklemeye koyuldu. Çok paramız olunca babamız gelecek, annem işten çıkacak, hep evde olacak, dedi gözünün yaşını yenine silerken. Akşam serinliği çıkmıştı, üşüdü, eve girdi. Televizyonu açtı. Gıdıklı, gözlüklü bir kadın çocukların ruh sağlığı üzerine bir şeyler anlatıyordu. Onların gelecekte sağlıklı bir yetişkin olmaları için ebeveynin neler yapması gerektiğini, özellikle anneye düşen görevleri... Kafasını kadına yaklaştırdı, dilini çıkardı, bööö, dedi, yüzünü ekşiterek. Kapattı televizyonu. Yere yattı, eliyle tek gözünü kapatıp bilyeyi tepesindeki ampulün ışığına tuttu. Oynaşan halkaları seyrederek bekleyecekti annesini.
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.