Gönderi
Okuduğum ilk düşünce kitabı değil fakat en derin düşünce kitabı şu ana kadar. Farabiyi ilk olarak tarih çalışırken duymuş biri olarak kitabını okumak hemde çok çok ağır bir felsefe ve düşünce kitabını okumakta başta çok zorlandım. Ama beni zorlayan kitaplardan bir o kadar da zevk aldım hep. Beynimin çarklarını çevirdikleri için tek tek tutum cümlelerin elinden, alıp koydum beynimin çarkına. Her kelimeyi öğüten beynim tıpkı değirmen gibi unufak yaptı bilgileri,yolladı vücuduma. Her kelime, her cümle biraz daha besledi vücudumu, en önemlisi ruhumu. Bazen sorularla doldurdu zihnimi. Her sorunun ardından koştum, düşündüm taşındım. Farabi anlatmaya çalıştı soruların cevabını. Bazen çok iyi anladım bazen anlayamadım. Tarihe ikinci öğretmen olarak adını kaydetmiş biri için ben çok sıradan bir okurdum belki de, bu yüzden okurken onun anlattıklarını anlamaya çalışırken çok zorlandım. Ama elimden geldiğince iyi okudum veya okumaya çalıştım. Kitapligima koymadan önce bir not düşütum kendi beynime "tekrar okunacaklar listesine ekle" diye. Ne zaman, nasıl okurum bu kitabı bilmiyorum. Okunacak o kadar kitap var ki. Ama kendime söz veriyorum bu kitabı tekrar okuyacağım diye. Çünkü biliyorum ki bir daha ki okumamda çok daha zevk alacağım. Çok daha iyi anlayacağım farabiyi. Bu arada ideal devletini yada halk tanımlarını o kadar beğendim ki. Özellikle cahil şehirde şu anki bizi buldum. Kendimi de koydum içlerine. Erdemli şehir, erdemli insan olmak için ışık tuttu farabi. Yol burda dedi. Bu kitap bana yolu gösteren ışık oldu belki de. O yüzden daha fazla uzatmadan o yola doğru ilk adımımı atıyorum. Hadi bismillah...
·
51 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.