Necati Cumalı, 1981 yılında yayımladığı “Bozkırda Bir Atlı”da açık, duru, sağlam bir dil kullanmıştır. “Dil benim çalgımdır.” (Kabaklı 199: 131) diyen Necati Cumalı, şiirlerinde, Kaplan’ın (2005: 192) duygu ve düşüncenin aynası olarak tanımladığı dili, bir heykeltıraşın taşları özenle yontması gibi titizlikle işlemiştir. Cumalı, ortak dili özenli bir şekilde kullanarak ve ona damgasını vurarak üslubunu meydana getirmiştir. Bu çalışmada incelenen yetmiş altı şiirde, Cumalı’nın yalın, gösterişsiz, sade bir dil kullandığı, toplumsal sorunları işlediği şiirlerinde ise üslubunu sertleştirdiği görülmüştür. Şiirlerinde günlük konuşma dilinden seçtiği basit kelimeleri kullanmıştır. Cumalı, şiirlerinde daha çok tabiat konusunu işlerken, toplumsal sorunlara ve gündelik hayatla ilgili gözlemlerine de değinmiş; aşk, yalnızlık, geçmişe özlem konularını da işlemiştir. Cumalı, gezip gördüğü yerleri ve dostlarını da şiirlerinde belirtmiştir. Şair, ahengi aliterasyon ve asonans ile sağlamış, kafiye ve vezne ise önem vermemiştir. Sadece sekiz şiirinde hece veznini kullanan şair (7’li hece vezni ile yazılanlar: Aldı Tahir; Yusuf; Gözler; Ürgüp’te; Ağustos Üzümleri; Daha Ne Kadar; Ihlamur - 11’li hece vezni ile yazılanlar: İstasyon) diğer şiirlerinde serbest vezni kullanmıştır. “Bozkırda Bir Atlı” şiir kitabından, pastoral şiir türünün örneklerini muhteva etmesi, deyimlerin, sanatların çok kullanılması ve anlaşılabilir kelimelerin bolluğu açısından Türkçe derslerinde öğrencilere örnekler sunma konusunda yararlanılabilir. Yaşar Kemal’in deyişiyle “yaşlanmaz şair çocuk” olan Ahmet Necati Cumalı, edebiyatımızda unutulmaz bir şair olarak her zaman hatırlanacak ve şiirleriyle sevilmeye devam edecektir. *NECATİ CUMALI’NIN “BOZKIRDA BİR ATLI” ŞİİR KİTABININ DİL VE ÜSLUBU ÜZERİNE Mehmet ALVER*

Bozkırda Bir AtlıNecati Cumalı · Yazko Sahaf · 19818 okunma

·

8 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

red john