Kitabı okuyup bitirdikten sonra aklıma şu soru geldi: Böyle inançla yazılan bir eserin sahibi, nazilerin vahşeti karşısında nasıl inançsızlığa düşer de yaşamına son verir?
Eser Zweig tarzı, harika betimlemeler ve hiç bitmeyen bir atraksiyonla sonlanmış. Öykü de bir an duraklama yok, her şey hareket halinde. Her bir paragraf bir başka heyecana
