Gönderi
120 syf.
10/10 puan verdi
Kitabı okuyup bitirdikten sonra aklıma şu soru geldi: Böyle inançla yazılan bir eserin sahibi, nazilerin vahşeti karşısında nasıl inançsızlığa düşer de yaşamına son verir?
Eser Zweig tarzı, harika betimlemeler ve hiç bitmeyen bir atraksiyonla sonlanmış. Öykü de bir an duraklama yok, her şey hareket halinde. Her bir paragraf bir başka heyecana gebe.
Yazar belli ki hem din konusunda hem de tarih konusunda baya araştırma yapmış ve onu öyküsüne kurgulamış. Yahudi düşmanlığının ezelden beri var olduğunu birkaç eserde daha okumuştum. Bunda da diğer milletlerin ve dinlerin mensuplarının onları toplumdan soyutlama aracının ezme, nefret etme ve hor görme olarak kullandığını görüyoruz. Evet binlerce yıl dünyanın dört bir yanına yayılan bir halk bir millet kendi ülkesini bugün kurmuş ve bir başka halka karşı acımasızca davranabiliyor. Bu da varolma savaşı. Çünkü biliyorlar ki güçlü olmazlarsa yeniden diğer devletler ve milletler tarafından ezilip hor görülecekler ve dünyanın dört bir yanında yersiz yurtsuz olacaklar. Bu sadece Yahudiler için değil devleti olmayan her millet için geçerlidir.
Yahudileri asla övmem ve yaptıklarını asla tasvip etmem ama varolma mücadelelerini ve hep güçlü kalmak için dünyaya hükmetmeye çalışmalarını anlayabiliyorum.
Yazar bir yahudi olduğu için kendi milletini ve dinini yüceltmek için ezilmişliğinden faydalanmış. Ama gerçekten de bu yahudiler ezilmedi mi? Yoksa hep acitasyon mu bunlar? Buna da tarafsız nesnel olan tarih karar vermeli. Bir sembolden öteye gitmeyen ama bir halkın gözünde kutsal olan şamdanın hikayesi haketten güzel. Umarım İslamiyet coğrafyasında ezilmiş halkları ve dindaşlarını birileri bu kadar muhteşem ve güzel anlatabilir.
·
1 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.