Yazarın Eserlerinde kullanılan dil ziyadesiyle imgesel bir özelliğe sahip. Betimlemelerden fazlasıyla yararlanan yazar telâffuzu benzeşen sözcüklerle sık sık kelime oyunları yapıyor. Cümle kurulumunda kurallı cümleler yerine devrik cümleler kurmaya daha çok önem vermekle kalmayıp tek kelimelik cümleler kuruyor. Anlatım dilini farklı tekniklerle kuvvetlendiren yazar böylelikle anlattıklarının gücünü ve etkisini çoğaltıyor. Bora Abdo, bize hiç görmediğimiz, farkında olmadığımız detayların, -daha anlamlı bir söyleyişle- hayatın içinden sesleniyor. Durum öykücülüğünün belirli bir kurgusallık taşımayan muğlaklığı okuyucuyu en çok cezbeden yanıdır. Okuyucu okurken bir yandan anlatılanın fotoğrafını zihniyle çekerken bir yandan da kendince farklı bir çıkarsamada bulunabilir. Ya da yazarın yaptığı gibi, durumun olduğu hâliyle fotoğrafını çeker ve gider. Buradaki özgürlüğün tarifini okuyucu içinde yazar için de yapmak zor. Eserde geçen öykülere dikkatlice baktığımızda İstanbul’un farklı semtlerinde yaşanan/gözlemlenen durumlar yalın hâliyle anlatılıyor. Öykülerdeki bu yalınlık bir anlamda bütüncül yaklaşımın olmadığını düşündürürken diğer yandan da aslında, hayatın, aynı yalınlık ve bir bütününün birbirine bağlı ama ayrık parçalarından oluştuğunu ortaya koyuyor. Bu yanıyla hayatın gerçekliğini daha içten ve sahici anlatıyor diyebiliriz. Şehrin kasvetli havasını soluyorsunuz öyküleri okudukça. İstanbul’daki farklı yaşam şekil ve anlayışlarına sahip insanları görmek mümkün. Eserde kullanılan dilin karamsar bir dil olduğunu söylemek mümkünse de tuhaf bir ümidi de içinde barındırıyor. Her an bir şey olacakmış ve bu hem tahrik hem de rahatsız edici karamsarlık dağılacakmış gibi hissediyorsunuz. Burada fark edilen detay ise, hayatın içinde olanlar tam da burada anlatılara benzediği.

Öteki Kışın KitabıBora Abdo · Doğan Kitap · 201653 okunma

·

78 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.