“Ölümü dudaklarından duydum, dinledim kayıtsız... Kalbimde yankılanıyor. Ah gençlik! Umrunda olan bir şey var mı? Evrenin efendisi, evrenin hazineleri, üzüntü bile sana zevk verir, sen küstah ve kendine güvenen.. Ben yaşıyorum -bir de sana bak! Senin günlerin uçup gidiyor, güneşin altında eriyen balmumu gibisin, kar gibisin.. Belki de çekiciliğinin bütün sırrı, bir şey yapabileceğinden değil, yapabileceğini düşündüğünden. Hayatı ne kadar savurgan kullandın! Vaktini boşa harcamamış olsan, kim bilir neler, neler yapardın!”
Sayfa 110Kitabı okudu
·
1 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.