GÜLLERİN SAVAŞI: RENKLERİN BELİRLENMESİ
Kaynaklar:
Bazı sahneler Robert Fabyan'ın New Chronicle of England and France adlı eserinden ilham alır. (1516)
Edward Halle'ın Union of the Two Noble and Illustrious Families of Lancaster and York adlı eseri. (1577)
Raphael Holinshed'in Chronicles of England, Scotland, and Ireland adlı eseri. (1587)
Belgeler VI. Henry, 1. Bölüm'ün VI. Henry üçlemesinin diğer iki oyunundan sonra yazıldığını ve ilk olarak sahnelendiğini gösterir. Bu nedenle daha sonraki iki oyunun olaylarını bir bağlama oturtan ön oyun niteliğindedir. Diğer iki oyun daha dar kapsamlıyken, 1. Bölüm İngiltere ve Fransa arasındaki savaş sahneleri ve göğüs göğüse düellolarıyla çok geniş kapsamlıdır.
Nazımın değişken niteliğinden dolayı eleştirmenler oyunun yazarının kim olduğunu uzun süre tartışmıştır. Şair Samuel Taylor Coleridge, Shakespeare'in bunu yazamayacağına veya en azından hepsini yazmamış olduğuna kanaat getirmiştir. Günümüzde birçok eleştirmen bu oyunun belki de Birinci Perde'yi yazmış olan Thomas Nashe gibi yazarların ortak bir eseri olduğunu düşünmektedir. Dil motiflerinin bilgisayar analizi, Shakespeare'in büyük olasılıkla VI. Henry, 2. Bölüm'ün tamamını ve VI. Henry, 3. Bölüm'ün büyük bir kısmını yazmış olabileceğini, ama VI. Henry, 1. Bölüm'ün sadece bir kısmını -Temple bahçesi sahnesi ve Dördüncü Perde'de Talbot ve oğlu arasındaki çekişme- yazdığı izlenimini vermiştir.
Bir kahraman olarak görülen V. Henry'nin ölümü, Fransa'daki İngiliz idaresini kaosa sürükler. Daha bir çocuk olan yeni kral VI. Henry evindeki münakaşaları yatıştıramaz. İlk başta amcaları Gloucester ve Winchester kimin Kral'ın koruyucusu olması gerektiğine dair anlaşmazlığa düşer. Çok geçmeden Somerset'in öncülüğündeki Lancaster hizbinin destekçileri ve içten içe tahtın kendisinin hakkı olduğuna inanan Richard Plantagenet'in öncülüğündeki Yorklar arasında çatışma başlar. Çatışmanın tarafları kendi simgeleri olarak bir gül seçer: Yorkların simgesi beyaz gül, Lancasterlarınki kırmızı gül olur. Oyun, Londra'daki Inner Temple bahçesinde geçen bir sahnede bu seçimi canlandırır: Richard Plantagenet lordlardan bir gül koparmasını ister. Yargıç, Richard'ın iddiasının hukuken güçlü olduğunu düşündüğünden beyaz gül koparır. Buna meydan okuyan Somerset, kendi argümanının ''kılıcının kınında'' olduğunu söyleyerek yanıt verir. Böylece ''Güller Savaşı''nın zemini hazırlanır.
Bu iç çatışma karşısında, günümüzde Jan Dark adıyla bilinen Orléans bakiresi Joan de la Pucelle ilahi vizyonlarıyla Fransızlara öncülük eder. Değerli bir İngiliz kahramanı olan Talbot'la karşı karşıya gelir. Talbot, çekişme halindeki yurttaşları yüzünden sonunda başarısız olur.
Oyunun merkezinde, toplumu birbirine bağlayan zamk olarak ailenin önemi yer alır. Her şeyden önce York ve Lancaster aileleri arasındaki korkunç mücadeleyi yaratan krallığın kendilerinin hakkı olduğu iddiaları uygun aile ilişkilerini temel alır. Fakat bununla da sınırlı kalmaz. Talbot ve oğlu arasındaki derin bağ gibi aile bağları temeldir ve bunlar yitirildiğinde toplum başıboş bir biçimde sürüklenir. Meşruiyet önemlidir. Gloucester, Wincester'ın ''büyükbabasının gayrimeşru çocuğu'' olduğunu vurgular. Talbot ise öz çocuğunu öldüren ''gayrimeşru Jan Dark'a'' söver. Oyun, Talbotun aynı savaşta ölen gayrimeşru çocuğu Henry'ye değinmez. Siyasi kriz aile içindeki krizden doğar. Bazı eleştirmenler VI. Henry'de kadınların bu kadar negatif betimlenmesinin sebebinin bu olduğunu savunur: Jan Dark, Margaret ve Auvergne Kontesi erkekler ve uygun ilişkiler üzerindeki etkileriyle kaosa neden olan tehlikeli kadınlar olarak sunulur. Oyun da, Margaret'ın büyüleyiciliğini anlatan Suffolk'un şu sözleriyle kapanır:
''Margaret artık kraliçe olup krala hükmedecek,
Ben ise her ikisine, hem krala, hem ülkeye.''
(s. 121)
Faydam dokunduysa ne mutlu bana, keyifli ve verimli okumalar.
KAYNAKÇA:
1- 
Shakespeare Kitabı
··
144 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.