Gönderi
" Ne fena gönlüm var! Hislerimden korkuyorum, onlar çok coşkun, dolu! Kalbi yoruyorlar, maneviyatımı sarsıyorlar, beynimi sarsıyorlar ve beni de deli ediyorlar.
Üç aydan beri sığındığım bu evde bütün etrafımdakilerin şefkatli ilgilerine tahammül edemiyorum. Sanıyorum ki bol bol gösterilen bu sevgiler, yapılan bu iltifatlar hep sadaka; cömert yüreklerin büyük merhametinden kopan birer sadaka! Sokakta tesadüf ettikleri boynu bükük bir fakire onlar, dolu keselerinin içinden nasıl sadaka veriyorlarsa bana da tabii ki öyle, gönüllerinin merhametinden bir sevgi sadakası!
Fakat ne kadar yanılıyorum şüphesiz! Ben büyük adamlara teşekkür borcumu ödeyemiyorum. Onlar büyük hem çok büyük ruhların sahibi. Ben ise hiçbir zaman borcunu ödeyemeyecek olan zavallı bir fakir. Bir kimsesiz yetimim."
·
98 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.