Karanlık
PANORAMA
-Türkiye, Şubat 1980-
Öyle bir açmaza düştü ki vatan
Uyku belli değil, düş belli değil
Çöktü üstümüze bir kara duman
Işık belli değil, loş belli değil
Vatandaş başının derdine düşmüş
Ana kıza, baba oğula küsmüş
Öyle merhametsiz bir rüzgar esmiş
Yaprak belli değil, kuş belli değil
Dün, bugün karanlık, yarın karanlık
Kalmadı kimsede huzur bir anlık
Hava kasvet dolu, sular bulanık
Toprak belli değil, taş belli değil
Yapılır kavgası kaç yıldır neyin
Öfkeyle sabahtan akşama değin
Hançerler arkadan en güvendiğin
Yaban belli değil, eş belli değil
Uzadıkça uzuyor kör geceler
Kadınlar çaresiz, mahzun kocalar
Yakıt bitti, tütmez oldu bacalar
Bahar belli değil, kış belli değil
Saçılmış ortaya kirli bohçalar
Kin kusuyor her tarafta softalar
Bir yangın yerine dönmüş sofralar
Ekmek belli değil, aş belli değil
Ne kadar beklesek olmuyor sabah
Bu yurda böylesi kıyılmaz, günah
Her köşede terör, her elde silah
Dolu belli değil, boş belli değil
Birbirine düşmüş bütün liderler
Bitmiş mutluluklar, artmış kederler
Bu hain yangında yanarken her yer
Kuru belli değil, yaş belli değil
Tutuşturmuş bütün yurdu bin alev
Kentler, kasabalar çöküyor ev ev
Bir yandan direniş, bir yandan grev
Ücret belli değil, iş belli değil
Gayri kızarmayı unutmuş yüzler
Uydurma vaatler, yuvarlak sözler
Kapanmış, gerçeği görüyor gözler
Kirpik belli değil, kaş belli değil
Besbelli kalmamış akıl kafada
Kardeşler kardeşe düşman olmada
Bu çöküşün nedenleri ortada
Ayak belli değil, baş belli değil
Haklı çıkar Ümit Yaşar ne yazsa
Aldırmaz liderler okuyup kızsa
Ecel, hepimize bir mezar kazsa
Ceset belli değil, leş belli değil
Sayfa 85 - Özgür Yayınları 206 - Ekim 2004
··
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.