Immanuel Gürkant: "Çoğul": Çoğul Çoğalan biz miyiz? Dur bakalım ellerimiz mi Kişi nasıl da büyüyor ansızın sevişirken Keskin bir çelik mavisi ışıyor gözlerinde Bir kalyon açılıyor denizlere pupa yelken Sevişmek; yalansız bir tarih olmak değilse, ne Bir düş mü yoksa; kişinin bir çok olması, birken O nasıl bütünlenmek, Tanrı’ya mahsus ve hür Bir yangında gözler, dudaklar, eller değişirken Bitmez açlığı tenin, doyumsuz bir sofra bu şey Krallar ve dilenciler yalnız o yerde eşit Anlatılan sevişmektir düpedüz, sevişmek derken Her şey apaçık, o kadar sade, o kadar duru Ey Tanrısal çaba, ey mutlu son, ölümsüz çoğul Niçin bu kavgalar ve savaşlar! Sevişmek varken

Çoğul

Çoğalan biz miyiz? Dur bakalım ellerimiz mi Kişi nasıl da büyüyor ansızın sevişirken Keskin bir çelik mavisi ışıyor gözlerinde Bir kalyon açılıyor denizlere pupa yelken Sevişmek; yalansız bir tarih olmak değilse, ne Bir düş mü yoksa; kişinin bir çok olması, birken O nasıl bütünlenmek, Tanrı’ya mahsus ve hür Bir yangında gözler, dudaklar, eller değişirken Bitmez açlığı tenin, doyumsuz bir sofra bu şey Krallar ve dilenciler yalnız o yerde eşit Anlatılan sevişmektir düpedüz, sevişmek derken Her şey apaçık, o kadar sade, o kadar duru Ey Tanrısal çaba, ey mutlu son, ölümsüz çoğul Niçin bu kavgalar ve savaşlar! Sevişmek varken

Sayfa 362Kitabı okudu

Şiir Denizi 2 Ümit Yaşar Oğuzcan

66 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Immanuel Gürkant