"Annem gerektiğinde hayatıma girer, sonra da çekip giderdi zaten. Bildim bileli, işi başından aşkın dişi kuştu o ; evinin taşını kumunu sırtında taşımış, taşlı tarlalardan bağ bahçe çıkarmıştı. Ancak duvarım çatladığında alıyordu eline malayı ; yıkılayım istemiyordu. Toprağım çatladığında suladığı bir fidandım; kurumayayım, büyüyeyim, kök salayım istiyordu. İşim bitince de unutuyordu beni. Hep koşuyordu annem. Hep koşturuyordu bizi. "
Sayfa 41 - İlya İzmir YayıneviKitabı okudu
·
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.