Kemerlerinizi bağlayın, uzay istasyonuna gidiyoruz! Chris Hadfield, dokuz yaşında Neil Armstrong'un Ay'a attığı ilk adımları televizyondan izlediği esnada ne olmak istediğine karar verir: Bir astronot. Fakat bu pek mümkün görünmez zira NASA sadece Amerikalı vatandaşları astronotluk için seçer ve Chris bir Kanadalıdır. İşin karmaşık yanı, o zamanlarda Kanada'nın bir uzay ajans dahi yoktur. Tüm bu imkansızlıklara rağmen, hayatta yapacağı seçimlerde hep onu uzaya yaklaştıran seçeneği seçer ve sonunda uzaya giden roket biletini kapmayı başarır. Fakat ulaştığı bu mevkiye kolay ulaşmamıştır, kendisinin de üçüncü ve son uzay görevinde belirttiği gibi: ''Bu yolda, bu işe uygun bir aday haline gelmiştim; bu sadece 21 yılımı almıştı'' . Chris, astronot olmaya giden yol o zamanlar daha çok askeriyeden geçtiği için Harp Okulu'nda makine mühendisliği bölümünü bitirir. Sonrasında ABD Hava Kuvvetleri Test Pilotu Okulu'na kabul edilir ve bu okulu birincilikle tamamlar. Ve o sıralarda Kanada Uzay Ajansı gazeteye ilan verir: Astronot aranıyor! 5329 başvuru arasından ilk 500'e girmeyi başarır. Fakat daha onu bekleyen bir endüstri psikoloğu görüşmesi, uzun bir mülakat, detaylı tıbbi inceleme, halkla ilişkilerini test etmek için sahte bir basın toplantısı vardır. Sonunda astronot olmaya hak kazanır. Astronot olabilmek için sayısız eğitimden geçer. Bir astronotun, uzay yürüyüşü yapmak gibi temel becerilerin yanı sıra İstasyon'daki arızaları çözmesi (Tuvalet tamiri dahil), Canadarm2 gibi robotik aletleri kullanmayı bilmesi, roketi uçurabilmesi, çeşitli bilimsel deneyleri (Sayısı 100'ü geçen) yürütmesi gerekmektedir. Tüm bunları öğrendikten sonra da uzaya gidebileceği garanti değildir çünkü mürettabatın İstasyon'da kalma süresi ülkesinin yaptığı parasal katkı ile doğru orantılıdır. Kanada 90'larda İstasyon'un bütçesine %2'den daha az katkı yaptığı için gitmesi olası gözükmemektedir. Lakin Albay (Chris) tüm bu imkansızlıklara rağmen her gün işe memnuniyet duyarak gider. Bu ilgi sayesindedir ki, ilki 1995, ikincisi 2001 ve üçüncüsü 2012 yılında olmak üzere üç kez uzaya çıkmayı başarır. Kitapta Uzay İstasyonu ile ilgili şaşırtıcı gerçekler de hayli fazla: uzaydaki ilk günler yer çekimsiz ortama alışmak için mide bulantısı ile geçer. Kütle çekimi olmadığı için su baloncuklar halinde uçar ve İstasyon'u çalıştıran karmaşık cihazları bozar; bu nedenle orada musluk yoktur. Duş almak gibi bir lüks olmadığı için astronotlar ıslak bir bezle vücutlarını siler ve durulama gerektirmeyen şampuanları kullanır. Durulamasız çamaşır yıkama olmayacağı için kıyafet temizliği imkansızdır. Dünya'ya geri döndüklerinde yatalak olmamak için her gün 2 saat spor yapmaları zorunludur. Çünkü uzayda yer çekimi olmadığı için kas ve kemik kütlesi eriyiverir. İçtikleri suları; yıkanma sularını, terlerini hatta idrarlarını filtre ve damıtma yolu ile dönüştürerek elde ederler. Benim bu kitapta en hoşuma giden Albay'ın başarıya olan bakış açısı oldu. Onun için uzaya çıkmak başarmak anlamına gelmiyor, o uzaya giden-ya da gidemeyecek olan bu yolculuğun her gününü memnuniyetle geçirmenin başarı olduğuna inanıyor. Sadece uzayda geçirdiği 6 ayını değil, hayatının her gününü mutlu geçirmek istiyor. Sırf edindiğim bu hayat dersi için bu kitabı okuyabilirdim. Teşekkürler Albay!

Bir Astronottan Hayat DersleriChris Hadfield · Tübitak Yayınları · 2019223 okunma

·

159 görüntüleme

İnsanın adı onunla en az ilgili olan yanıdır.

@Atakum ·

20 Ekim 2020 14:20

Her türlü övgüye layık bir inceleme.

Zilan

@Zilanthescientist ·

20 Ekim 2020 14:23

Çok teşekkür ederim :)

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.