Zamane insanı çağın suçunun öyle noktalara değin artmasına müsaade etmiştir ki artık bırakın telafi etmeyi onu hissetmeme ya da düşünmeme “ayrıcalığına” sahip olmuştur. Suçuyla karşı karşıya gelmekten kaçınarak onu herkesin sorgusuz sualsiz uymak zorunda olduğu nesnel “koşulların” (örneğin ekonomik koşulların) dayatmasına tevdi etmiştir. Ne var ki “koşullar” maskesini yırtarsan orada suçu görürsün.
Sayfa 40
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.