İnsan, gerçekten belli bir kişiye mi bağlı oluyor, yoksa yalnız içindeki o duyguya, o bağlanma ihtiyacına mı? O ihtiyacın, sevme ihtiyacının nesnesinin belli bir kişi oluşu -kendi kafasındaki bir kişi de olsa- rastlantısal mıdır? Öyleyse bu, o nesneye karşı büyük bir haksızlık değil midir? Nesnenin kim olduğunu belirleyen nedir? Hangi tür insanları kusurlarıyla birlikte severiz?