|Tutunamayanlar/Oğuz Atay| |Spoiler İçerir!|
.
Oğuz Atay'ın okuduğum ilk kitabı an itibariyle bitmiş bulunmakta. 
R. sayesinde okuduğum bu kitap diğer kitaplarıma nazaran çok farklı, hem hediye olması hemde içeriği bakımından bambaşka.♡
.
Anlatmaya başlayalım. Kitabı okurken size sanki her cümlesinde ben farklıyım, ben özelim diyor. Öyle yoğun ki bir sayfasında bile dakikalarca beklemek istiyorsunuz. Kitap ilerliyor olayların akışı değişiyor ve size yoğun bir anlatım sunuyor. Okurken çok düşünen bir cümlesini dahi düşünüp sindiremeye çalışan okurlar kitaptaki ince detayları, gizleri fark edecektir. Fark ettikçe de hayran kalacaklardır. Kesinlikle sindirilerek okunması gereken bir kitap, zaten sizde eminim bunu isteyeceksiniz okurken. Hakkını vererek okunması, yorum yapılması, tartışılırken hakkı verilerek tartışılması gereken bir kitap öylesine büyük bir emek, öylesine büyük bir başyapıt ki en ufak sözünüz hakaret olur.
.
Böyle büyük bir eser olması yüzünden de önyargılarla da yaklaşmamalı çoğu insan okumaya korkuyor Tutunamayanlar'ı. Okumalısınız; ama doğru zamanda, okurken en büyük işiniz bu kitap olmalı, bu kitabı anlamak olmalı.
.
.
SPOİLER DİKKAT!
.
.
Kitapta başkarakterler olarak Selim Işık, Turgut Özben var. Ikiside iki arkadaşlar. Selim'i etrafındaki insanlar hep yıpratıyor onu türlü türlü buhranlara sürüklüyorlar. Selim hep bazı olayları düşünerek tekrar tekrar hüzünleniyor, sinirleniyor arkadaşlarına. Annesine babasına bile kızıyor neden beni böyle ol diye büyüttünüz diye. Ben başkaydım, herkes gibi olmamı beklediniz benden diyor. Başkaları gibi olmaya çalışan bir insan kendisini ne kadar gizleyebilir ki kendisinden? Gizleyemez illaki içinde bilincinde olur 'ben farklıyım' der. Selim, bu dünyada hakkı verilmemiş, haksızlığa uğramış birisi. Bu haksızlık onu mahvediyor, çevresindeki insanların onu dinlemeyişi, destek olmayışı, çare olmayışları. Böylelikle gencecikbir insan hastalıkların içerisine düşüyor bu hastalıklar muhakkak sıkıntı hastalıkları. Buhranlarının getirdiği hastalık. Aslında insanların getirdiği hastalik, hoş zaten herşeyin sebebi insanlar. Selim zamanla bu hastalığın da getirdiği yorgunlukla hep ölümü düşünüyor. Ve zamanla öyle bunalıyor ki sürekli "Tabancayı aldı ve ateş etti." cümlesi çınlıyor kulaklarında... Sonra intihar geliyor. Arkadaşı Turgut Özben de sürekli Selim'i düşünmeye başlıyor. Ve sonra araştırmaya başlıyor. Kim onu böylesine bunalttı da kim Selim'i yaşarken öldürdü de öldü Selim diyor ve tüm arkadaşlarını araştırıyor. Ve anlıyor ki herkes, herkes ona zarar vermiş. Herkes öldürmüş Selim 'i. Selim de onları sevdiği için hayatından çıkarmamış onları, anne-babasına ben böyleyim dememiş. Hayatı istediği gibi yaşayamadığı için de yaşamamış aslında. Ben sadece kitap okurken gerçekten yaşadığını hissettim. Süleyman Kargı ile beraberken gerçekten yaşadığını hissettim.
Kitaplar bizi nasılda yaşatıyor hayat şartlarına inat olarak sanki.
.
Kitabı okuyan güzel okurlara düşüncelerim;
Ben Selim'i çok sevdim. Selim'in Günseli'yi sevişini çok sevdim. Selim'in masumluğunu, inceliğini, arkadaşlığını çok sevdim. Turgut'u da çok sevdim ben onun Selim'e ne kadar geç bile olsa sahip çıkışını, arkadaşının gizlerini araştırmasını, ona sebep olan kişileri araştırmasını bunu yaparken yaptığı fedakarlıkları çok sevdim. Olric'i çok sevdim. Turgut'un yanında kimse yokken onun olmasını çok sevdim. Hayalî de olsa bir insan düşüncesi de bir insan demek ki. :) Ben keşke kitapta bahsi geçen zamanda Selim'in yakın arkadaşı olsaydım keşke dedim hep. Hep dedim zaten birşeyler tabii em çok da keşke dedim. Eğer böyle bir ihtimal olsaydı ben ona arkadaş degil de 'çare' olmak isterdim en çok. Ama bunu isterken bile; ya dedim bende ziyan olsaydım Selim'e, kim bilir. Hayat işte ne nedir, ne olacaktır bilemiyoruz...
.
.
Yaptığım en hisli incelemenin işte sonuna geldim. Hep iyi kalın arkadaşlar, iyi kalın ki hep iyi hatırlanasınız. İyi kalın ki kimseye Selim'in arkadaşları gibi ziyan olmayın. Tüm güzelliklerle, tüm iyiliklerle, iyi okumalar!
··
84 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.