“ Çünkü ağlamazdı Rumeli insanı.Ağıt yakmazdı.Tefekkür ve tevekkül ederdi.Onlar milyonlarca hikâye içerisinde birer küçük damlaydı.Onlar Ege’nin sularında kutsanmış ve denize vuran yakamozun pırıltılarında parlamışlardı.Hikayeleri burada bitmemiş,torunları tarafından ağızdan ağıza anlatılmıştı.Onlar gitmeyi de,gitmemeyi de en iyi bilenlerdi.Onlar