Benim kitap okuma alışkanlığı kazanmam çok küçük yaşlarımda başladı. 3 ablamdan, annemden, babamdan kalan birçok kitap olduğu için ve ailecek kitap okumayı sevdiğimiz için okunacak kitap konusunda da sıkıntı çekmiyordum. Fakat şöyle bir huyum var, her şeyi abartırım. Mesela birini ya çok severim ya da ondan çok nefret ederim veya bir diziye mi başladım onun tüm bölümlerini aralıksız izlerim. 10-11 yaşlarından beri de kitap okumayı abarttım.. O zamanlar sürekli kitap okuyordum; evde yemek yerken, okulda derste sıranın altında gizlice veya kursa giderken yolda. Bunların dışında normal yerlerde de okumayı bırakmıyordum tabii. Neyse en sonunda babam abarttığımı farkedince ve evde kitap koyacak yer kalmayınca bana kitap almayı bıraktı, daha doğrusu aza indirdi. Ben de boş durur muyum, evimize yaklaşık 20 dakikalık mesafede halk kütüphanesi var, oraya gideyim bari dedim. Bir kişinin yalnız bir kitap alabileceğini öğrendiğimde önce üzüldüm, sonra ablam ve kardeşimin adına da kart çıkardım ve her seferinde üç kitap alarak haftada bir iki kere oraya gitmeye başladım.
Gelelim konumuza, bu kitap işte o zamanlardan kalma.. 
Hanzade Servi 
Sevim Ak 
Zeynep Cemali en sevdiğim yazarlardandı ve tüm kitaplarını okumaya çalışıyordum. Kitabı okurken neredeyse her cümleyi hatırladım, daha da önemlisi önceki okuyuşumda hissettiklerimi de hatırladım ve işte beni duygulandıran da bu oldu. O yaşlarda okulda arkadaşlarımla beraber kullandığım bir defteri buldum ve bu kitaptan öğrendiğim bir oyunu oynadığımızı gördüm: kim, kiminle, nerede, ne yapıyor oyunu. Deftere şunun gibi cümleler yazmışız: Beyza, Mars’ta, dans eden maymunla, ders çalışıyor. O zamanlar kitapların kattıkları da oyun falan oluyordu ama güzel zamanlardı. Sonuç olarak kitabımız,
10-12 yaşlarındaki çocukların gelişimi açısından yararlı, uygun.
··
351 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.