Bir şehrin yağmur oluğundan gelen ses bile, o şehrin diline dahildir. İnsanın içinde saklı bir duyguya mukabildir. "Şehri kamil insan kurar, kof insan yıkar. Son zamanlarda tükenen şehirleri gördükçe öncelikle kamil insanı yitirdiğimizin farkına varıyorum." Konyadaki müesses lisanın kurucusu Mevlânadır mesela. Yeşil kubbesi hala lisan-ı hâfî ile inler durur. Diğer yandan Tokat için şu satırları kaydediyor Bilal Kemikli: "Molla Hüsrev'in şehri... Molla Lütfinin, İbn-i Kemal'in, Bolu Dağı'nın eteklerinde sırlanmış Şeyh Mehmed Emin Tokadînin ve Plevne müdafi Gazi Osman Paşa'nın şehri." İznik, Elmalı, Safranbolu, Kayseri, Sivas... Kitapta kendine has diline atıf yapılan şehirlerden...Bu kitaptaki şehir okumaları bir ayrı bir mutlu etti beni... Mutlu oldum işte kısaca. O yüzden ayrı paragraf açtım. Farklı konularda farklı lezzetlerde yazılar. İktibaslara geçiyorum. Günümüzü ve gecemızı alan "yoğunluk masalı"ndan kurtulup, aktif tembellik durağından geçmeye, gerçek anlamda üretmek için varoluş sokağında yürümeye, yağmur altında ıslanmaya, dağ başlarında seyretmeye, tabiatın şifalı berrak ve temiz sularından kana kana içmeye, kaplıcalarında arınmaya, aklanıp paklanmaya ihtiyacımız var. Ölüyüz ammâ, toprakta değil na'şımız Tennûre kefen, külahsa mezar taşımız Gam çekme Seyhan, kendimiz değilse bile Şükürler olsun, Allaha erdi yaşımız Orada bütün sesler tükenmiştir, siz sadece sükût makamında feryad eden bir güzelliğe tanık olursunuz. Gelenekle gelecek arasındaki en önemli köprüyü şârihler kurmuştur. Geleneğin sırlarını, sembollerini, karayollarını, değer yargılarını, âdet ve alışkanlıklarını bugüne ve yarına aktaranlar onlardır. Şârih ele aldığı temel metni anlama çabasındadır. Her anlama çabası, özünde ele alınan metni güncellemek fikrine dayanır. Medh-i nakış, nakkaşa râcidir. Çınarın yetişmesi, büyüyüp dal budak salması zaman alır. Çünkü o önce aşağıya doğru büyür... Çınar, toprağın öz evladı, rüzgarın kardeşi, yağmurun ve karın dostu, güneşin yoldaşıdır. İsyancı ruhlara ihtiyaç var. İsyancı ruh İbrahimî ruhtur. Türk aydını çoğu kere insanı konuşmak yerine, imajı konuşur. Müntesip sevgide abartır, muhalif yergide. Niyazî-i Mısrî rüyasında bir kalaycı olarak gördü Ümmî Sinan'ı. Güğümlerin sadece dışını değil, içini de kalaylayan bir kalaycı. Uzaklık ve yakınlık kavramları yatay ve dikey boyutta anlamları genişleyen kavramalardır.

İnsan Deniz ve HayatBilal Kemikli · Kitabevi Yayınları · 201713 okunma

··

28 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.