Dizge, dilin ikinci eksenini oluşturur. Saussure dizgeyi, bir dizi
çağrışımsal alan biçiminde tasarlamıştır. Bunların bir bölümü, ses benzerliği (enseignement, armement) ile bir bölümü de anlam benzerliğiyle
(enseignement, éducation) belirlenmiştir. Her alan gücül bir öğeler birikimidir (çünkü, bunlardan yalnız biri söylemin o anında gerçekleşebilir):
Saussure, dizimsel düzleme bağlanan birim niteliğindeki "sözcük"ü bir
yana iterek öğe sözcüğü üstünde durur; çünkü, der, "'sözcük' yerine
’öğe’yi kullanınca, dizge kavramı gelir gözümüzün önüne."