Burak'ı aradığımda en sonunda çalmaya başladı. Heyecanla beklemeye başladığımda Burak telefonu hiç ama hiç beklemediğim bir şekilde açtı.
"Mutluyuum belki been, sen sularımda ölürkeeen, güldüm... Keyfimden! Neydi ya devamı? O beniim güneş sistemiim..." Ağzını yaya yaya şarkı söyleyen bir Burak'la karşı karşıyaydım, şok içinde telefonun başında kalakaldığım sırada anlam veremeyerek konuştum.
"Pardon... Ben... Yanlış mı aradım?"
"Siz kimi aradınız? Ahaha telefondaki kıza şarkı söyledim abi! Ses tonu çok güzel kızın. Allah bana telefondan kız yolladı!"
"Burak?" Anlam veremiyordum. Ağzını yayarak konuşması, bu saçmalıklar da neydi böyle?
"Siz adımı nereden biliyorsunuz ya? Taciz ediliyorum!"
"Burak iyi misin sen?" Bir dakika, sarhoş muydu bu?
"İyiyim, sizi duydum daha iyi oldum!"
"Sen sarhoş musun? Ben Zeynep, delirdin mi?"
"Zeynep mi? Haa, o hain! Senin telefonlarını açmayacaktım Allah kahretsin ya, unuttum. Abi Zeynep aramış, yanlışlıkla açtım. Kapatayım mı?" Birden telefonun kapanmasıyla şok içinde ekrana baktım.
Sayfa 182 - İndigo KitapKitabı okudu
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.