Şükrü Erbaş 'ın çeşitli denemelerinin yer aldığı akıcı ve üslubunu beğendiğim bir kitaptı. Kitap üç bölümden oluşuyor. Bir gün ölümden önce ve insanın acısını insan alır bölümleri şiirsel cümlelerle oluşan denemeleri kapsıyor. Üçüncü bölüm ise şairin yazmak ve şiir hakkındaki görüşleri ile çeşitli şairler hakkındaki denemelerini barındırıyor.
"İnsanın acısını insan alır" diyor. Ama bu çağda bence insan insana acı oluyor. Sonra "Sevmek İnsanın en Büyük Acısıdır" diyor şair. Çünkü ne kadar seversek o kadar acıtır bizi.
"Ayrılık ne biliyor musun? Ne araya yolların girmesi, ne kapanan kapılar, ne yıldız kayması gecede, ne güz, ne ceplerde tren tarifesi, ne de turna katarı gökte... İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık." Sanırım şimdiye kadar okuduğum en güzel ayrılık tanımı. Her cümlesi ayrı bir güzel bir kitaptı. Deneme sevmeyen ben bile bu güzel, şiirsel cümleler karşısında büyülendim.