Geldik en zor kısma; strese sokan bir gerginlik, yazdıklarımı Faruk Duman okursa ne düşünürü, düşündüğüme göre ne yazacağımı ben bile bilmiyorum. Kitabı bitirip kapattığımda - okurken de sık sık hissetmiştim - keyifli bir hale büründüm. Hoşuma gitti, bazı bölümleri tekrar tekrar okudum. Kimisini anlamadığım için tekrar ettim kimisini çok beğendiğim için. Daha önce yayınlanmış olan "Av Dönüşleri", Nar Kitabı", "Keder Atlısı" öykü kitaplarından seçme yaparak bu kitabı yayınlamışlar. İlk okuduğum kitabıydı Keder Atlısı, hiç bir şey anlamamıştım. Keyif bile almamıştım. Lakin anladım ki, işleyen bir süreç var. Öyle okuma yazma bilmekle bu yazarı anlamak olmuyor. Kitaplarını okudukça -yalnız zinde olduğunuzda okumalısınız- aldığınız keyif artıyor, anlayabildiğiniz kısımlar artıyor. Dikkat edersiniz kısımlar diyorum... Başlarım böyle işe diyebilirsiniz, sonra ne oluyor biliyor musunuz, anlamadığınız bu yazardan anlamadığınız öyküleri okunduktan sonra diğer yazarlar yavan geliyor. Eeee bir de tam işi çözdüğünüzdeki durumu siz düşünün. Bu kitapta bazı anlarda Bilge Karasu'nun tarzını gördüm sanki, ya da bana Bilge Karasu'yu anımsatan bölümler vardı. Bir soyutluk var, yarım bırakılmış sizin tamamlamanız gereken cümleler var, bir de bazı cümle yapıları var ki, cümlenin sonu yüklemle bitmeyenler özellikle "noktama işaretlerinden" noktayı gördüğünüzde birazcık duraksarsınız sonra gelen cümle ile bağlantı kuramıyorsunuz. Tuhaf bir durum, ben öyle bölümleri hızlı bir şekilde okuyunca daha iyi anlamaya başladım. Ben kahveyi, çayı şekersiz içerim; öyle bir şey işte bu adamı okumak...

Kedi'çin MasallarFaruk Duman · Notos Kitap Yayınevi · 201017 okunma

·

43 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

ihtiyar