AHMED ARİF, Nedret Gürcan
Şiir el sallıyordu hafiften
Ölgün Sezar gibi bizlere
Dönmez sanırdım gittiği yerden
Bir gün Lorca'ya çalan yüzüyle.
Senin şiirindi niceden
Çiçeği gizli açan akasya
Lâv gibi tomurcuğu geceden
Patladı çıktı işte, sabaha.
Sıcacık düşlerindi yıllarca
Dişlerinde sancı gibi beklettin
Şiirinle, insan dolu sevdanla
"Hasretinden prangalar eskittin."
Yeditepe Dergisi, Mart 1969
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.