Ve o günden beri Türk'ün göçü, bir daha durmadı. Kâh, kara vicdanlı kâfirden, kâh acımasız kıtlıktan bir o yana, bir bu yana savruldu, durdu. Sevgililer ayrı düştü dağ dağ, sağdıçlar hasret kaldı birbirlerine, deniz deniz. Kocaman, koskocaman çınardan, bir yaprak uçtu geldi, Anadolu bozkırlarında filiz saldı toprağa. İkinci Anayurt, Anadolu heey.. Ne de güzel kucaklamıştı yiğitlerini, nasıl da sevmişti.. <<Al>>.. demişti, <<bağrımda yeşeren her ot, dalımda biten her meyva, dağlarımdan pınarlanan her dere, aman hey, dört mevsimin dördü senindir; al ve güçlen.. Büyü!. Taa ki, bayrağına nakışladığın aya ve yıldıza dek, durma büyü, büyü!.
Sayfa 194
·
20 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.