Suvla Koyu
Bizim Almanlar’a ve Türkler’e karşı olan savaşlarımız arasında dikkate değer bir karşıtlık vardı. Fransa’da Britanya askeri iyi duygular taşıyarak savaşa başlamıştı ve onların bir nefret noktasına gelmeleri hatırı sayılır bir zaman almıştı; Anzak’ta ise Büyük Britanya’ya bağlı ülkelerden gelen birlikler küçümseme ve nefret duygularıyla seferberliklerine başlamışlar, fakat bu duyguları tedricen Müslümanlar’a duyulan bir saygıya dönüşmüştü. Doğal olarak başlangıçta adamlarımızın büyük çoğunluğu, kendilerine karşı savaştıkları düşman hakkında hiçbir bilgiye sahip değillerdi. Bir keresinde, bir tabyadan aşağıya bakarken, birkaç Türk’ün etrafta yürüdüklerini gördüm ve neden onların üzerine ateş açılmadığını sordum. Adamlardan biri, “Şey” dedi, “onların üzerine ateş açmak merhametsizlik gibi geliyor insana, zavallı çocuklar. Herhangi bir zarar vermiyorlar”. Sonra bir başkası söze karıştı: “Bu Türkler” dedi, “sanki bu yer onlara aitmiş gibi etrafta yürüyorlar”. Bunun üzerine burasının onların anavatanları olduğunu hatırlattım. “Eh,” diye söze başladı, “bunu hiç düşünmemiştim”.
Sayfa 120 - Yeditepe Yayınevi; 5. Baskı: Şubat 2007, İstanbulKitabı okudu
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.