Cenaza evlerinde dayanilmaz bir hal var.Sana zorla yemek yedirmeye çalışırlar .Dişlerin kesmez , çenen açilip kapanmaz , boğazindan bir taşin geçmesi neyse bir lokma ekmek öyle geçer ama yinede ye diye dolanirlar peşinde .Bu böyledir ve ancak ağzında o lokmayi döndûrmüs olanlar bunu bilir . Şimdi ülkece halimiz böyle. Güne başlıyoruz, iyi kötü sofralara oturuyoruz ,öyle böyle gülümsüyoruz ama olmuyor , Geçmiyor boğazimizdan. Gönlümüzü hoş eden şeyleri ,manzaralari ,sesleri donuk gözlerle karşilaşiyoruz. Sadece deprem degil salgin, insanlarimizin ve daha pek çok şeyin çaresizliği ..Kalbiyle düşünen insanlar birbirine bakip bakip "aslında iyiyim ama ne bileyim ,keyfim yok." diyor.Üzerimize böyle bir hal basti .Kazanin altı salgınla birlikte çoktan yanmışti da Izmir 'le birlikte ;tüm taziye evlerinin haykirışlarinin kaynatilmasiyla rengini almış bir şerbetin o ağir kokusu sardi etrafimizi .Dayanılmaz bir koku .Hepimizin burnundaki o acı koku bu.Dağilir mı ? Elbet.Ne zaman ?Bilmiyorum .AMA bir süre böyle.Bir süre hepimiz keyifsiz olucagiz.Bir odada kardeşin ağlarken öbür odada sen nasil gülebiliyorsan öyle olacak.Allah sabırlar versin hepimize
··
26 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.