İçim kör bir kuyu gibi derin, Bir şey beklemiyor benden artık. Susmak istiyorum, susmak bugün. Susmak.. Hiçbir üzüntü duymadan. ORHAN VELİ Şiir böyle bir şey demek. İnsanın içine işleyen, insanın duygularını dizelere kazıyan, duygu olarak yalnız değilsin demeyi böyle şarkı söyler gibi söyleyen. Ahenk dolu, ninni gibi biraz. Kendini bıraktığın zaman şiire, anlamak için okuduğun zaman satırlar ayaklanıyor içinizde. Her bir dize yaşam taşıyor, aşk taşıyor, üzüntü, mutluluk, vazgeçiş, özlem taşıyor. Ben de böyle hissediyorum, ben de böyle doluyum benim içim de böyle kuyu gibi derin, karanlık demek istiyorsun şaire. O kadar seni anlatan dizeler yazmış ki demek o da böyle hissetmiş diyorsun senden çok çok uzun zaman önce. İşte şiir bunun için bu kadar sarıp sarmalıyor beni. Bu benim duygum diyebildiğim için.. Çok önceden de şiir okurdum ben ama böyle aşkla değil. Neden diye sordum kendime neden daha önce bu kadar değildi bu şiir okuma isteğim ? Sonra bir şey farkettim zaman aralığı olarak yani. Benim şiire kendimi böyle bırakmam yeşil gözler sayesinde sanırım :) Orhan Veli' yi merak edip okumam lise zamanına dayanıyor. Edebiyat dersinde kitapta yer verilen şiiri sayesinde. Sınıfta sesli okumuştum. Çok beğenmiştim. Şimdi verilen eğitim liselerde nasıl bilmiyorum ama o zamanlar bize şiir okumanın güzelliği anlatılmamıştı. Gerçi düşündüğüm zaman lisede ne tamdı ki !! ( Ah şimdi ki aklım olacaktı ) Hiçbir şey. Kitap okuyun diyen bir öğretmen bile yoktu. O zamanlar her şeyi ben kendim öğrenmiştim. Okumayı, araştırmayı. Bu lisede olan bir şey değildi sanırım ben hep böyleydim. Tabi zamanın şartlarını düşündüğünüzde bu kadar kolay erişilemiyordu her şeye. Her şey çok kısıtlıydı. Yaşamış olduğum coğrafyanın, büyüdüğüm ailenin de çok etkisi var bunda. ( Nedendir bilmiyorum sürekli farklı bir ailede, farklı bir coğrafyada dünyaya gelmiş olsaydım her şeye bu kadar geç mi sahip olurdum diye sormadan edemiyorum kendime, sahip olamadığım hala bu kadar çok şey varken üstelik ) 28 yaşındayım. Kendimi bildim bileli bir şeyler okumayı, bir şeyler yazmayı, ders çalışmayı hep sevmişimdir. Hep okumuşumdur. Kimi zaman bunu abartılı bulanlar oldu. Takmadım elbette. Hala takmıyorum. Kendime ait bir dünya içinde sadece benim olduğum. Seviyorum işte yorum yapılmaya açık bir konu olduğunu da düşünmüyorum zaten :) Her neyse lise zamanı diyordum. Lise dediğimde kafamda milyonlarca anı beliriyor. İyi, kötü ayrımı yapabilirdim önceden. Şimdi bir şey hissedemiyorum. O zaman beni çok üzen ya da sevindiren şeyler şu an bir şey ifade etmiyor. Tek fark o zaman olaylar hakkında muhattaplarıyla çok fazla konuşurdum şu an sadece okuyorum. Güzel bir fark bu bence. O zaman çok yakın arkadaşım olan şu an yüzünü dahi görmek istemediğim ( :) ) lise yıllarımın yanlış dostu :) şiir sevgimi bizim sarı çocuğa söylemiş ( lise yıllarımın katili o da hep yanlış tercih hep :))) . Tabi o zamanlar adam bana ulaşmak için her şeyi deniyor. İnada bindirdi sevgi ile alakası yok bence bilemiyorum. Çok sevdiğim bir hoca vardı bizim sarının sınıf hocası beni çağırdı. Bizim de coğrafya dersine girerdi. O zaman bizim lise biraz hareketli genelde işe yaramayan insanların doluştuğu ( kendimi tenzih ediyorum :) ) bir lise. Gittim yanına. Kızım okulun duvarlarında ismin yazıyor dedi. Anlamadım ilkten nasıl demeye de korkuyorum bir yandan. Bilmezmiş kelimelerin bu kadar kifayetsiz olduğunu bu derde düşmeden önce dedi :) Ben hala bakıyorum tabi. Sonra idrak ettim ki Orhan Veli' nin anlatamıyorum şiirinin bu kısmını her yere yazıp altına da ikimizin ismini yazmış şaka gibi :) O zaman tabi değişik bir duyguydu bu şimdi saçma geldiğinden bahsetmiyorum bile :) Şimdi saçma diyorum ama bu kadar boş yıl Orhan Veli yüzünden olmuş :) Bir Orhan Veli dizesine düşmüşüm zamanında. Ah Orhan Veli :) Bu da böyle hayat karartıcı bir anının gündeme gelmesi, sadece bu dizeleri okuyunca anımsadığım türden. Tabi ki Orhan Veli' yi bu kötü anı ile kirletmeyeceğim :) Şimdi çok başka duygular ile okudum gerçek duygular ile, yıllardır hasretini çektiğim duygular ile, içimin titremesine sebep olan isim sayesinde. Hayat insanın karşısına kimi ne zaman çıkartır bilinmez. Hayatın bana en güzel jesti canım Ocak ayında saklı. Ne diyor Orhan Veli: Ben ki her akşam yatağımda Onu düşünüyorum Onu sevdiğim müddetçe Yatağımı da seveceğim (30 Ocak 1938)

Bütün ŞiirleriOrhan Veli Kanık · Yapı Kredi Yayınları · 202424bin okunma

·

30 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Meltemmm