Efendimiz (s.a.s) bir gün Muâz'ın ellerinden tuttu ve ona dedi ki: "Ey Muâz! Vallahi seni çok seviyorum." Bu sözü duyar duymaz, Muâz bin Cebel (r.a), bambaşka bir hale girmişti. Dili tutulmuş ve hiçbirşey söyleyememişti. O an da Efendimiz (s.a.s) sözlerine şöyle devam etmişti: "Ey Muâz! Sana bir dua öğreteceğim, sen bu duayı her namazın arkasından yapmayı sakın ihmal etme!" Muâz biraz olsun kendini toparlamış ve: "Evet" diyebilmişti. Efendimiz (s.a.s) buyurmuşlar ki: "Allahümme einnî al'â zikrike ve şükrike ve hüsni ibâdetike."
"Allah'ım! Seni anmak, sana şükretmek, sana güzelce kulluk etmekte bana yardım et."
Ebu Davud, "Salât", 359; Nesai, "Sehv", 60.
Bizim de son sözümüz bu duamız olsun.
Sayfa 132 - siyer yayınları
·
8 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.