emre karaca: Deli gönül coşmuş, sular gibi çağlıyor, yollar gibi tozuyor, yeller gibi esiyordu. Sanki ilimden obamdan ayrı düşmüş avareydim; derdime çare gelmiyor, elim yare ermiyordu. Bağrımda baş bulunuyor ama yola yoldaş bulunmuyordu.

Deli gönül coşmuş, sular gibi çağlıyor, yollar gibi tozuyor, yeller gibi esiyordu. Sanki ilimden obamdan ayrı düşmüş avareydim; derdime çare gelmiyor, elim yare ermiyordu. Bağrımda baş bulunuyor ama yola yoldaş bulunmuyordu.