Öncelikle ben bir kitapta bu kadar ağlayabileyeceğimi düşünmezdim.( Biraz önyargılarla başlamıştım kitaba.) Ama çok pişman oldum bu kitapla daha önce tanışmadığıma. Kitabın her detayına aşık oldum. Bir süre etkisinden çıkamadım. Aklıma geldikce ağladım, güldüm, şaşırdım... Kitap o kadar ders çıkarabileceğimiz bir kitap ki, hayatımı yeniden gözden geçirmeye karar verdim.
(Emir ile Hasan)
Bayıldım... Hasan'ın sadıklığına, pozitifliğine, sevgisine, saygısına her şeyine bayıldım. Ama emir... Okuyucular ve yazar Emir'i affetmiş görünüyor ama ben onu asla affedemedim. Onun öyle sessiz kalmasına göz yumamadım, Hasan'dan gereksiz olarak nefret etmesine dayanamadım ne kadar sonradan pişman olsada onu affedemedim. Kitap o kadar gerçekçi ki hayatın acımasızlığını, kahpeliğini, anlatıyor. İnsanı içine alıyor, tepkisiz bırakıyor.
Kitabı size tabii ki öneriyorum
2. önerim ise kitabı ağlayarak okurken omzunuzu yaslayacak güzel bir dost bulmanız...
