Ben bu hayatın kepazeliğini 8 yaşımda salıncak sırası beklerken salıncaktaki kız inince tam salıncağa yönelirken annesinin "dur bir dk" deyip kızın kardeşini salıncağa bindirip bana "sen sonra binersin" dediğinde yüzümde oluşan acılığı tebessüm ile geçiştirdiğimde anladım.
Çocuk halimizle bile ne kadar da mütevazi olabiliyoruz ama yinede insanların kötülüğünü silemiyoruz... Onlar oldukları gibi bencil, bizler ise o an büyümüş olarak kalıyoruz. :)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.