"olur, normaldir."
"bilmiyor musun? hemen öğren. utangaç mısın? hemen bunu yen. üzgün müsün? işte mutlu olmak için 33 yol!"
kendimizle ilgili neredeyse her şeyi değiştirebileceğimiz gerçeğiyle o kadar çok yüz yüze gelmeye başladık ki.
bu güzel, ama bir yandan da çok tehlikeli. her yerde bilgi var, çeşit çeşit kurslar, kendini eksik hissettiğinde hemen başvurabileceğin videolar, teknikler, bedava devasa bir bilgi yığını... insan ne yaparsa yapsın olmuyormuş, yetmiyormuş gibi hissediyor bazen. çünkü yapılabilecek her şeyi bir arada görmeye başladık.
oysa bazen kabul etmek gerekiyor. sadece kabul etmek. uğraşıp durmayı, "her şeyi" istemeyi bırakmak ve kabul etmek. "evet, ben böyle bir insanım." diyebilmek gerekiyor. "her zaman mutlu olmak zorunda değilim, her şeyi bilmek zorunda değilim, dışa dönük olmak zorunda değilim. ve bunlar, bana söylendiği gibi düzeltmek zorunda olduğum durumlar değil. bunlar normal.. bunlar, beni ben yapan şeyler. " diyebilmek, bunları kabullenebilmek gerekiyor.
kendimi bazen yorgun ve eksik hissediyorum. bir şeyler yanlışmış gibi. hiç de yapmak zorunda olmadığım şeyleri yapmadığım için ben hatalıymışım gibi.
bir şeyler yanlış evet, ama yanlış olan ben değilim. yanlış olan bu düzen, bu her yerde bize dayatılan mükemmellik algısı, bu sanal bombardıman.
kötü günler yaşanır. insan bazen kendi içinde, kendi kendine bile yalnızlaşabilir. olur. geçer... her şeyden önce, kabullenebilmek gerekir. düzeltmeye çalışırken kendini yıpratıp durmak yerine, kabul edip yaşamak gerekir.
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.