bu kıyılarda yürüyorum daima kumla köpük arasında. yok edecek ayak izlerimi med-cezir uçuracak köpüğü rüzgar. oysa var olacak deniz ve kıyı sonsuza kadar. 13.11.2004 02:28 4 44 diyor ki; ben hakikati bilmiyorum.ama cehaletimin önünde tevazuyla eğiliyorum.övüncümde bundandır,kazancım da. ekliyor; hiçbir zaman ikinci benliğimle tam olarak uyuşamadım.bana öyle geliyor ki varlık probleminin sırrı,ikimizin arasında bir yerde. hem de durmadan ekliyor; erkeğin eli kadının eline dokunduğunda ikisi birlikte sonsuzluğun yüreğine dokunurlar. bana ne zor şeyler söylüyor; saf bir ayna olarak senin önünde durduğumda,uzun süre içime baktın ve kendi yansımanı gördün. sonra bana ,"seni seviyorum"dedin.oysa sen,benim içimdeki kendini sevdin. ve durmuyor; belirli ölçü ve ağırlık kavramlarımız olmasaydı,güneşin önünde olduğu gibi,ateş böceğinin önünde de hayranlık duyardık. ve anlatıyor; insanların cenaze töreni,belki de meleklerin düğünüdür. asla durmuyor; veriyor,ama verirken verdiğin kimsenin utancını görmemek için yüzünü çeviriyorsan,o zaman gerçekten merhametlisindir. öyle şeyler diyor ki bana fazla,bana ağır: konuğumu eşikte durdurup dedim ki,"lütfen ayağını içeri girerken silme,dışarı çıkarken silersin" ve ağlıyordum; cennet hep orada duruyor,şu kapının ardında,hemen yandaki odada;ama ben kapının anahtarını yitirdim. belki de yitirmedim,sadece farklı bir yere koydum. inanamıyordum; kuş tüyünde uyuyanların gördükleri düşlerin toprak üstünde uyuyanların düşlerinden daha güzel olmadığını bildiğim halde,hayatın adaletine olan inancım nasıl azalır. ve ona hakverdim; bugüne kadar,"sen kimsin?"diye sorana ne cevap vereceğimi bilemedim. çünkü bu bendim....

Kum ve KöpükHalil Cibran · Bordo Siyah Yayınları · 201312,9bin okunma

·

6 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.