"Issızdı caddeler:
belki erken
belki geç
belki ölü bir saat,
belki duvarların arkasında çekilmiş hayat.
Yığın yığın
kat kat
mermer
beton
ve asfalt.
Ve heykel
ve heykel
ve heykel,
insan yok fakat."
Memleketimden İnsan Manzaraları'nda Ankara, insandan yoksun, mermere, asfalta ve heykele boğulmuş ölü bir şehirdir. Bu Ankara tasviriyse, o güne değin yapılmamış ya da dillendirilmemiş son derece ciddi bir rejim eleştirisini gizler ardında.
Sayfa 159Kitabı okudu
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.