ali ihsan sivrikaya: "bedel": bedel pantolonunun altından belli olan külot kenarı gömleğimin üstünde kan lekesi dudaklarının kenarında uçuk yarası sabıkama yazılan katil damgası üzerime yağan anne tükürüğü bana attığın nefret dolu bakış daha da acıtır bir yumruk darbesinden daha da ağlatır bir bebek cenazesinden parmaklıklar arasında bir hayat toprak altında yatan çıplak bir...

pantolonunun altından belli olan külot kenarı gömleğimin üstünde kan lekesi dudaklarının kenarında uçuk yarası sabıkama yazılan katil damgası üzerime yağan anne tükürüğü bana attığın nefret dolu bakış daha da acıtır bir yumruk darbesinden daha da ağlatır bir bebek cenazesinden parmaklıklar arasında bir hayat toprak altında yatan çıplak bir beden ardımda bıraktığım hisli bir intikamın acısı güneş bile erken batar ben uyanırken yağmur bile kurutur, meyvesini kopardığım ağacı kuru ekmeğin gönlü olmaz seni doyurmaya baban küfürle yırtar güldüğün fotoğrafı bir sigara yakar dumanı kalır içinde belki seni karartır, belki de kendini sen sadece titrersin olduğun yerde battaniye utanır üstüne serilmekten yastığın kaskatı kesilir başını taşırken toprak bile zehre karışır sen üstüne bastığında bir teselli ararsın zihninin boşluğunda kalbin içine çekilir, erinir sana hayat verirken kanın acı akar, istemez bileklerine varmayı çürümüş etini kazırsın elindeki bıçakla bir tek vicdanın tutar seni bir tek onun kucağında çırpınırsın tutar seni hayatta, bedeline teslim eder yaptıklarının ölüm bile tiksinir senden istemez ruhunu söndürmeyi daha da yanarsın aldığın her nefeste küçük bir karıncadan medet umar hale gelirsin yanında olabilecek en ufak bir kırıntı ararsın soğuk duvarın kenarında sen unutmayı dilersin uyku gözlerinden kaçar ne bu, ne de başka bir dünyada yerin yok bir pislikten daha aşağı durur, daha kötü kokarsın en azından ona bir sinek konar, bulur hayatını sense sadece hayat kaybedersin ölümün bile ittiği dünyada neyin kaldı artık senin gardiyanın tükürdüğü yemekten başka aldığın tat yok intiharın hayalini, yaşamın adaleti örtmüş bir tek can çekişmek kalmış aldığın nefesin bedeline gökyüzünün maviliğine hasret kalarak uyuyorum bugün sevgilim çünkü bu karanlığa çok yakıştım.

23 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

ali ihsan sivrikaya