Bütün kitapları bir yana , “İçimizdeki Şeytan” bir yana benim için. Hani Sebahattin Ali denilince önce Kürk Mantolu Madonna’sı gelir ya çoğunluğun aklına, işte bunun sürekli fotoğraf konusu yapılmasından kaynaklandığını düşünüyorum. Belki ben bu romanın “kapana kısılmışlığını” öyle çok sevmişimdir de aklıma ilk düşüşü bundandır. Ömer’iyle , Macide’siyle, Bedri’siyle size insanı anlatıyor Sabahhatin Ali ,insanın üstündeki baskılar artıkça yaşadığı çaresizliğin ne denli geri dönülemez sanılan sonuçlara sebebiyet vereceğini...
