"Çocuk kalbinin, çocuk ruhunun bağdaşamadığı her şeyi reddettin. İşte beni teselli eden budur. Bir şimşek gibi yaşadın sen. Bir defa çaktın ve söndün. Şimşeği çaktıran göktür. Ve gök ebedidir. İşte budur beni teselli eden. Bir başka tesellim daha var: insandaki çocuk vicdanı, tohumdaki öz gibidir. Ve o öz olmadan filizlenemez, gelişmez. Yeryüzünde bizi neler beklerse beklesin, insanoğlu doğdukça ve öldükçe, insanoğlu yaşadıkça, hak ve doğruluk denen şey de var olacaktır..." sözleri ile bitti bu nadide kitap da. Üzerine konuşulacak çok şey vardı belki, ama bu son sözün ardından söylenecek herhangi bir kelime bile fuzuli olacaktı.