".. Geçmişin aralığından sızanlar, bir bir gözden geçirilir. Bir mahkemede olmak gibidir 'arka bahçe'de olmak. Benlik, tekil ve süreğen bir yargılamaya tabidir orada. Ben'in yeryüzüyle irtibatının kesildiği son ana kadar süren bir sonsuz duruşmadır bu. Oradan hiçbir zaman sapasağlam çıkılmamıştır, çıkılamaz. Hep yaralı bir benlik ve yarım kalmışlığıyla karşımıza çıkan anlar var olur. Hatıra, bu yönüyle 'aklın azabı'dır Keskin şiirinde. Dönüp dönüp baktığı bu mekanda iyileşme yoktur.
'iyileşen şey zamandır/insan iyileşmez' "
Sayfa 17Kitabı okudu
·
24 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.