Biliyordum, "kandan kına yakılmaz”, hiç yakılmaz; elbet sevgidir aslolan. Gene biliyorum ki sen, bu adla bir kitabının çakmasını tutkuyla istedin. Çok sevdiğin, ellerinde büyüttüğün bir genç vurulup düştüğü gün, "kitabımın adı bu olsun!" demiştin. Sonra; saçlarına beyaz bir güvercin konup, efsane gibi onunla eve kadar geldiğin, o beyaz güvercinle evde, o son yaz'ın birkaç sıcak ağustos günü nü yapayalnız geçirdiğin zaman da, aynı kitap adının çağ rışımlarıyla yanıp tutuşuyordun... Şiirlerin okunacak; elden ele, dilden dile dolanıp gidecek dizelerin. Bir yerde yıllarca, yorulmasız - dursuz duraksız bir deniz gibi çırpınırken sen, kıyılarda, senin yıkadığın kumların ışıltısında, yerle göğü birleştiren renkleri ayırdetmeye çalışmış olanların kederli anıları kime yüklenecek?

Kandan Kına YakılmazHasan Hüseyin Korkmazgil · Bilgi Yayınevi · 1992317 okunma

·

41 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

red john