Bana kalırsa mesele şu: başta da söylediğim gibi, bu iş tek taraflı değil, sevgi tek başıma ve kendiliğinden ne güzeldir, ne çirkin. Güzeldir güzel yapılırsa, çirkindir çirkin yapılırsa. Düşkün bir insanın arzularına, çirkince kapılmak nekadar kötüyse, değerli bir insana kendini güzel bir şekilde vermek okadar iyidir. Düşkün dediğimiz, orta malı sevgiye düşen, candan çok bedeni seven adamdır. Bu sevgi uzun sürmez,çünkü sevilen şey sürekli değildir. Asıl sevdiği şey, sevgilinin bedeni bir çiçek gibi solar solmaz, sözler, antlarla birlikte sevgi de uçar gider. Bir insanı, içi güzel diye, sevense ömür boyu sever. Çünkü sürekli bir şeye bağlanmıştır. İşte bizim geleneneğimizde istediği bu sevgililerin birbirini en iyi, en güzel şekilde denemesi, kötü arzulardan kaçıp, iyi arzular uymalarıdır. Onun için kimine koş, kimine kaç der, bu yarışmada sevenin de, sevilenin de iyi cinsten mi, kötü cinsten mi olduklarına bakarız.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.